Przejdź do głównej zawartości

Płyń z tonącymi — Lars Mytting

 Poszukiwanie własnej tożsamości

czyli Lars Mytting „Płyń z tonącymi”



Doskonale się czyta tę książkę. Jest bardzo dobrze napisana, przepięknym językiem — całe 540 stron. Co prawda nie wiem, czy to jest zasługa samego autora, czy doskonałego tłumaczenia z norweskiego oryginału na nasz język ojczysty (Karolina Drozdowska).


Pogoda znowu się zmieniła. Światło zbladło nagle, jakby ktoś zasłonił słońce kawałkiem pergaminu. Pojawiła się mleczna mgła. Znikła, by zaraz potem znów się pojawić, co jakiś czas pozwalała przez kilka minut świecić oślepiającym promieniom, a ja sam już nie byłem pewien, gdzie właściwie jestem.


W pierwotnym zamyśle miała być to zapewne powieść o poszukiwaniu własnej tożsamości. Chłopak, którego wychowuje dziadek na norweskiej wsi, którego rodzice zginęli we Francji, gdy był dzieckiem, odkrywa, krok po kroku, własne pochodzenie i rodzinne tajemnice. W miarę rozwoju akcji coraz bardziej przypomina książkę sensacyjno-przygodową z elementami romansu, co wcale nie zniechęca. Postaci są dobrze zarysowane, emocje pomiędzy bohaterami prawdziwe, a jedna z najtragiczniejszych kart historii XX wieku — bitwa nad Sommą — pokazana bez niepotrzebnego patosu. 


Usiadłem na ławce na cmentarzu. Długo patrzyłem na nagrobki. Szlifowane wiatrem i deszczem, porośnięte mchem. Każdy z nich wznosił się na grobie prawdy, którą chciałem poznać.


O czym jest ta książka? O samotności, o stracie, o namiętności, o codzienności, o życiu...



Monika

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Mentalista

  Mentalista czyli kryminał pióra Camilli Läckberg i Henrika Fexeusa Są dwie kwestie, których w książkach nie jestem w stanie zdzierżyć. Jedna to robienie z bohatera idioty. Druga — robienie idioty z czytelnika. Jest również pewien typ bohatera, za którym przepadam: uwielbiam czytać o inteligentnych ludziach. Może zdefiniuję typ „inteligentnego bohatera”, bo choć w różnych książkach różnie się on objawia, przeważnie łączy go kilka wspólnych mianowników: jest to ktoś, kto bardzo dużo zauważa, szybko łączy fakty i potrafi rozeznać się w intencjach innych bohaterów książki. Jest to typ raczej przebiegły, który przy odrobinie wysiłku potrafi zwodzić na manowce, nie wahając się grać znaczonymi kartami — czasem działając tym samym w dobrej sprawie. Wbrew powyższemu jest to zarazem typ bohatera pełnego empatii i zrozumienia. Tytułowy Mentalista jest taką postacią: z zawodu iluzjonista, o logiczno-matematycznym umyśle. Jest doskonałym słuchaczem, nie gorszym obserwatorem, a jeg...
1 komentarz
Czytaj więcej

Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast

  Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast Matthew Desmond K ażdemu się należy urlop. Mnie także! No więc wyjeżdżając na 2 tygodnie zasłużonego urlopu, powzięłam postanowienie  —  w czasie urlopu będę czytała tylko kryminały. No i przeczytałam. Jeden. Potem sięgnęłam po (jakżeby inaczej) reportaż  —  Eksmitowanych. Reportaż Matthew Desmonda w 2017r. został uhonorowany nagrodą Pulitzera. Ameryka. Mojemu pokoleniu jawi się niemal jako kraina szczęśliwości, mlekiem i miodem płynąca, a każdy może stać się milionerem, byleby tylko chciał. Otóż z książki Matthew Desmonda ukazuje się zupełnie inny obraz Ameryki. Obok ludzi bogatych żyją ludzie egzystujący na granicy ubóstwa. A największą traumą dla człowieka, każdego człowieka, jest stracić dom. I o tym jest ta książka.  Jest to niezwykle rzetelnie przedstawiona historia kilku rodzin z Milwaukee, które każdego dnia borykają się z nędzą, każdego dnia próbują przetrwać kolejny dz...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Dziewczyna, kobieta, inna — Bernardine Evaristo

  Dziewczyna, kobieta, inna Bernardine Evaristo P amiętacie, jak pisałam, że ciężko mi się było wgryźć w język, którym jest napisane „Kochaj bliźniego swego” Remarque’a? I że dawno nie znalazłam się w sytuacji, w której musiałabym się do języka, którym jest pisana książka, przyzwyczaić? Podobnie miałam z „Dziewczyną, kobietą, inną”, tyle że nie o język chodziło, a o styl, jakim jest ona napisana. Książka opowiada historie dwunastu bohaterek, przeważnie czarnoskórych kobiet, które opowiadają o poznawaniu siebie, o swojej seksualności, ale też o dyskryminacji, która ich spotyka — ze względu na to, że są czarnoskóre, ze względu na to, że są kobietami — o dramatach, które ich dotknęły i o tym, jak sobie z nimi radziły. W książce można znaleźć głos osoby niebinarnej, głos osoby transpłciowej, głos osób homoseksualnych, głos osób czarnoskórych — krzyczące o tym, że oni też są ludźmi, bez względu na preferencje seksualne albo sposób ubierania się, albo to, z jaką płcią się identy...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej